با توجه به تجربه تلخ کشتی که می‌تواند به نوعی برای تکواندو هم در این مقطع زمانی عبرت‌آموز باشد، بحث درک حساسیت زمانی و نزدیکی به مسابقات المپیک لندن است و از همه مهم‌تر اعتقاد و تعصبی است که تکواندوکاران برجسته‌ای چون یوسف کرمی، محمد باقری معتمد و همه ملی‌پوشان کنونی به مهماندوست و کارش دارند و بدون تردید هر تغییر احساسی در این مقطع می‌تواند تاثیری منفی در روحیه ورزشکارانی بر جا بگذارد که قرار است به‌زودی در المپیک برای ایران مدال‌آوری کنند.
نمونه زنده چنین اتفاقی حمید سوریان بود که به‌رغم همه شایستگی‌ای که برای تصاحب مدال طلای المپیک پکن داشت به‌دلیل عدم‌اعتقاد به جانشین بنا و نداشتن روحیه لازم هرگز قادر به بر آوردن انتظارات نشد و دود آن تصمیم احساسی بیش از همه به چشم خود کشتی و در وهله بعد به چشم ورزش ایران رفت. عاقبت آن تصمیم نسنجیده را همگان می‌دانند چه بود؛ بازگشت دوباره محمد بنا و افسوس فرصتی که از دست رفت. می‌گویند تجربه، چراغ راه آینده است و امیدواریم مسئولان تکواندو با درس گرفتن از تاریخ، دچار همان اشتباه کشتی نشوند و با تصمیمی منطقی، این مشکل را حل و فصل کنند.
